1
|
علوم کل نگر (علم شناسی) علومی هستند که با شیوه نامه ی همداستانی و چند علمی بودن به یک موضوع می پردازند یا هدفی را برمی آورند. در واقع یک علم، کل نگر است وقتی بخواهد از حداکثر زوایای یک موضوع خبر دهد و آن را بکاود. به همین رو ناچار است موضوع را با همه جوانب آن، مد نظر قرار دهد و مطالعه کند.
هر گاه میان علوم در سپهر معرفت، انزواء کم شود و تعامل علم ساختی، میان آنها زیاد گردد، علوم کل نگر فراوانی بیشتری می یابند.
مثلاً طب کل نگر، نمی تواند برای شناخت ابعاد بیماری و سلامت انسان از مسایل روان تنی، تاثیر سبک زندگی، اقلیم شناسی، روش های گوناگون درمانی (طب جدید، سنتی، گیاهی، سوزنی و…) تئوری های طب و بررسی ابعاد معنوی و عالم شناختی که در تعامل با حالات بیماری و سلامت انسان است نپردازد.
همه ی علوم انسانی وقتی به کمال خود نزدیک می شوند و جایگاه شایسته ای در سپهر معرفت پیدا می کنند که به کل نگری نزدیک شوند. همینک برخی علوم بطریقی خودآگاه یا ناخودآگاه کل نگری را پذیرفته اند اما کل نگری در آن محقق نشده است. مانند پزشکی، علوم شناختی، جامعه شناسی ، دانش زندگی و…
علوم انسانی ای که امروزه در جهان غرب وجود دارد بدلیل انزواء از معارف اسلامی، از کل نگری دور و فاقد صلاحیت برای داوری و فتوا دادن در مورد انسان و شوون فردی و اجتماعی او هستند.
برای تکمیل مطلب نگا. انزواء