مشکله ی اصلی معرفت برای بشر؟

الحاصل مشکله معرفت، این است که ما خدا نیستیم و این اصلا مشکه نیست و خیلی هم خوب است، اگر انسان بندگی خداوند تبارک و تعالی را کند. اما دردا که تفطن به آن برای انسان ناسی مشکل است و تعهد به آن از انسان عاصی ، عویصه ایت. راه چاره، بندگی و ادب و تواضع و تبعیت انبیاء و بوالفضولی نکردن در معارف وحیانی است

مشکل اشتقاقی دیگر معرفت، بسنده کردن غیر حکیمانه به یک فهم بشری و کامل پنداشتن آن است و دیگر شاک بودن در احکام بیّن و بیّنات علوم حقّه و رسالات انبیاء بدلیل بیماری ذهن یا دل، یا ولع بی ادبانه در کسب علم و مانند آن ،که کاری نابخردانه و بیمارانه است. این بسندگی نیز به رهزنی جنود جهل باشد. مانند عجله، تسرّع، تکبّر،... امّا قناعت و رضا نیز در غوص و استفهام و استنطاق عالَم، لازم است و بوالفضولی همه جا قبیح است و این جا هم هدایت خداوند را می­ طلبد و علم و کمال سالک کفایت نکند.

— حمید رجایی